Meksika funebro

Antaŭ kelkaj semajnoj mia plej ŝatata onklino je la aĝo de 60 jaroj subite mortis. Ŝi havis longdaŭran teruran malsanon, sed ŝi silentis ĝis la fino, ĉar ŝi volis elteni nenies kompaton kaj nenies zorgon. Ŝi ne volis aŭdi la stultajn nepetitajn konsilojn de malsaĝuloj. Ŝi ne volis la juĝon pri siaj decidoj. Ŝia morto estis surprizo por ni ĉiuj. Multaj familianoj inkluzive de mi ne havis la ŝancon adiaŭi. Ŝi suferis kaj emocie kaj korpe tute sola dum longa tempo, sed ŝi plene decidis tion.

Esperanto estas inkluziviga lingvo por aŭtismuloj

Jam kelkaj esperantistoj diris al mi, ke miaj skribaĵoj estas facile legeblaj. Mi unue iom ofendiĝis kaj pensis: “Ĉu miaj pensoj tiel simplas? Ĉu mia vortprovizo tiel malgrandas?” Eble. Mi tamen kredas, ke fakte mia aŭtismo igas min skribi klare en Esperanto. Kiam mi estis lernanta Esperanton, mi komprenis malmulton kvankam mi denaske parolas latinidan lingvon. Mi legis la pepojn de homoj ĉe Tvitero kaj malfacile komprenis, kion ili celas diri.

Esperanto kaj mi

Antaŭ kelkaj tagoj ĉe grupo de Telegramo, esperantisto demandis, kiu estus nia respondo, se iu dirus, ke Esperanto estas senutila lingvo kaj kia estas la celo lerni ĝin. Mia ulo! Necesos blogaĵo por respondi tion. Mi pensadis: Kial ĉio devas esti utila? Ĉu amo estas utila? Ĉu ĝojo? Ĉu plezuro? Ĉu beleco? Ĉu justeco? Kio signifas “utila”? Ĉu aferoj estas utilaj nur kiam ili eventuale eligas monajn profitojn? Ĉu aferoj estas farindaj nur kiam ili estas utilaj?